Sonsuzluğa Bakış

  " Aç, aç, aç! Aç şu gözlerini artık. Zaten bana mı bakıyorsun? Bunu zaten biliyorum. Kör olduğum halde..."

Gözlerini açtığın da yatağın yumuşaklığından odanda olduğunu anlıyorsun. Gözlerin bozuk olduğu için elin yastığının yanında ki gözlüğüne gidiyor. Gözlüğü taktığında endişeli gözükmeye çalışan insanlar olduğunu görüyorsun. Teyzen senin için endişelendiğini söyleyip duruyor, amcan şükürler ediyor ve kuzenlerin de sana bakıp üzülmüş gibi geçmiş olsun diyorlar. Kısık gözlerini biraz daha açıyorsun. Bu topluluğun arkasın da hiç sesini çıkarmayan bir insan var. Sakallı bir bunak, yüzü kırış kırış ve beyaz bir örtü var üzerinde... Sana gülümseyip kapıdan çıkıyor. Kim olduğunu anlayamadan bir soru takılıyor kafana:

   "Ben bu kadar kalpsiz bir insan mıyım?"

Bu sorunun arkasında insanların senin için üzülmesini sahte bulduğunu, senin için gülümsediğinin sahte olduğunu düşünmen var. Bu kadar kötü kalpli olmaman gerektiğini düşünüyorsun. Hata yaptığını düşünürken amcası ile teyzesinin para hakkında konuştuğunu seziyorsun. Seni fark edince üzülmüş taklitlerine geri dönüyorlar. Baban öldükten sonra sana kalan aile, babandan sana kalanları istiyor. Bunun farkındasın. Acını düşünmeden çıkarları için onu dindirmeye çalışan insanlar. Amcan babandan kalan silah şirketini nasıl yönetmen gerektiğini anlatmaya çalışıyor. Yataktan kalkıp yalnız kalmak istediğini söylüyorsun. Ardından bahçeye geçiyorsun. Salıncağına oturduğun anda yanında birinin oturduğunu fark ediyorsun. Bu kişinin ağırlığına dair, kokusuna dair bir şey yok fakat varlığını hissediyorsun. Görüyorsun, konuşacak belli ki:

   "Baban öldü, aynı benim gibi. Beni kaderim değil, aç gözlü insanlar aldı aynı babana olanlar gibi. Peki ya şimdi? Babandan kalan bir yadigarı saklar senden, onu öldüren kişi..."

Dediği gibi artık varlığını hissetmezsin. Fakat söylediği sözler hala kulağındadır. Babanın ölümü intihar değil miydi? Bir yadigarı mı vardı? Ve katili onu benden saklıyor mu? İşler garipleşiyor ve bunu çözebileceğini sanmıyorsun. Bir kaç.. Bir kaç... Bir kaç dedektife ihtiyacın var. Kim bilir, belki birazdan seni ziyaret ederler...

-Tilt